Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Ρήξη : Κατάσταση Ανάγκης και Στάση Πληρωμών

Με τις υπογραφείσες δανειακές συμβάσεις και τα συναφή μνημόνια (2010-2012), η Πατρίδα μας εδέχθη και καλείται ήδη έκτοτε να παραδώσει ,άμεσα ,τα όπλα της και, σταδιακά, το Ελληνικό Κράτος στους ξένους δανειστές της ! Τις Τηλεπικοινωνίες της , τότε (ΟΤΕ) , τα Αεροδρόμιά της , τώρα και έπεται συνέχεια. Αν τώρα η Ελλάδα υποκύψει, η λεηλασία της δημόσιας αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας της δεν θα έχει τέλος ! Το μοναδικό όπλο που μας έχει πιά απομείνει , μετά το κατάπτυστο PSI , είναι η Στάση Πληρωμών. Αν η Ελλάδα καμφθεί τώρα από φόβο ή ολιγωρία της νέας πολιτικής ηγεσίας της, θα εξαθλιωθεί , θα καταστραφεί και, τελικά, θα υποδουλωθεί στους νέους δυνάστες της οριστικά και αμετάκλητα !!! Άσχετα με την τρομοκρατία που ασκείται, ακόμη και σήμερα , στους Έλληνες για το ενδεχόμενο «χρεωκοπίας» της Ελλάδας, επιστροφής στη δραχμή κλπ., η ουσία είναι ότι ενώ η ρήξη με τους λεγόμενους «θεσμούς» και η επακόλουθη στάση πληρωμών αποτελεί το πλέον ρεαλιστικό ενδεχόμενο, δεν φαίνεται να έχει ξεκινήσει καμμία σοβαρή προετοιμασία της Πατρίδας μας για να την αντιμετωπίσει, εάν χρειασθεί (δημιουργία αποθεμάτων τροφίμων, καυσίμων, φαρμάκων , πολεμοφοδίων κλπ). Η γενική παραπληροφόρηση - τηλεοπτική και μη, από τις ξένες υπηρεσίες και την εγχώρια πέμπτη φάλαγγα - συσκοτίζει την κατάσταση ακόμη περισσότερο. Ο κόσμος ακούει «στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» και πανικοβάλλεται χωρίς ουσιαστικό λόγο. Η αλήθεια είναι , ότι ακόμη και εάν ένα κράτος κηρύξει στάση πληρωμών προς τους δανειστές του (αυτό εννοεί ο όρος «χρεωκοπία» κράτους), το κράτος εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή του χρήματα από φόρους για πληρωμές των βασικών του λειτουργιών. «Στάση πληρωμών» ή «χρεωκοπία» κράτους στο διεθνές οικονομικό λεξιλόγιο δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει καθόλου χρήματα, αλλά ότι το κράτος παύει να εξυπηρετεί τα δάνειά του. Άσχετα από το επιθυμητό ή μη μίας στάσης πληρωμών των ελληνικών δανείων, η Ελλάδα πρέπει να προετοιμασθεί για μία τέτοια περίπτωση, για τον πολύ απλό λόγο ότι το ενδεχόμενο αυτό γίνεται σήμερα όλο και πιό πιθανό και αποτελεί το έσχατο αλλά πανίσχυρο όπλο μας . Πώς όμως θα πρέπει να χειρισθεί μια τέτοια κατάσταση η σημερινή νέα κυβέρνηση ; Επιμελώς αποκρύπτεται ή αποσιωπάται στην Ελλάδα από όλους, ότι το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει σε ένα κράτος που βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικής αδυναμίας (αγγλ.: State of Necessity) το δικαίωμα να αναστείλει την πληρωμή των δανείων του. Αυτό αποτελεί κοινό τόπο για όσους ασχολούνται με το διεθνές δίκαιο, έχει δε αυτή κωδικοποιηθεί από την Διεθνή Νομική Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (International Law Commission) από εφαρμογή αυτού του κανόνα για πάνω από έναν αιώνα στο διεθνές δίκαιο. Δείτε στο ILC-Yearbook του 1980 , πόσα σημαντικά επιχειρήματα μπορεί να αντλήσει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της (από τη σελίδα 14 και μετά, ειδικά από το σημείο 25 και έπειτα . Η Ελλάδα έχει την δυνατότητα να πει ένα νομιμώτατο «ελάτε να πάρετε τα χρήματά που σας οφείλουμε όταν θα τα έχουμε» στους δανειστές της ! Αυτό που αποκρύπτεται ακόμη πιο επιμελώς είναι ότι υπάρχει σήμερα όλο και πιο έντονη διεθνής ανοχή στη δυνατότητα αναστολής των πληρωμών όταν τα δάνεια οφείλονται σε ιδιώτες δανειστές και όχι σε κράτη (όπως συμβαίνει σήμερα με την Ελλάδα) και υπάγονται σε αλλοδαπό δίκαιο. Η σημαντικώτερη αμφισβήτηση αυτού του είδους τα τελευταία χρόνια προήλθε από το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο το 2007, σε σχέση με τα χρέη της Αργεντινής, τη στιγμή που άλλα ανώτατα δικαστήρια ,όπως της Ιταλίας το 2005, είχαν αναγνωρίσει ότι η Αργεντινή δικαιούται να αναστείλει τις πληρωμές των δανείων προς ιδιώτες πιστωτές, ακόμη και εάν αυτά υπάγονται στο αγγλικό δίκαιο.Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος, για τον οποίον υπήρχε τέτοια πίεση να μας επιβληθεί το αγγλικό αποικιακό δίκαιο και ταυτόχρονα (κάτι που καθόλου δεν λέγεται δημοσίως) για το δικαστήριο που θα κρίνει αν η Ελλάδα είναι πράγματι σε Κατάσταση Ανάγκης (state of necessity) και αν δικαιούται , γιά τον λόγο αυτόν ,να αναστείλει τις πληρωμές της. Εδώ η επίκληση της Κατάστασης Ανάγκης θα είναι πιο ασφαλής, διότι η εφαρμογή της δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί έναντι άλλων κρατών ή διεθνών οργανισμών - ασχέτως του ότι η δανειακή σύμβαση του Μνημονίου των Σαμαρά-Βενιζέλου-Παπαδήμου προβλέπει παραίτηση της Ελλάδας από τις ασυλίες εθνικής της κυριαρχίας ! Αυτό δεν ισχύει όταν υπάρχει Κατάσταση Ανάγκης, που αποτελεί Αναγκαστικό Διεθνές Δίκαιο ! Εδώ η νομιμότητα της Κατάστασης Ανάγκης θα κριθεί από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που είναι εξαιρετικά απίθανο να αρνηθεί ότι η Ελλάδα βρίσκεται πράγματι σε μία τέτοια κατάσταση με 2.000.000 ανέργους και με 3.500.000 πολίτες της στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας ! Σε απλή αριθμητική, η επίκληση της Κατάστασης Ανάγκης σημαίνει για την Ελλάδα ουσιαστικό μηδενισμό του ελλείμματός της στο 0,5 – 1%, το οποίο μπορεί να καλυφθεί (εντός του ευρώ και χωρίς καμμία ανάγκη επιστροφής στην δραχμή) είτε με εσωτερικό δανεισμό, είτε με στοχευμένες περικοπές δαπανών, είτε με δανεισμό από τρίτα κράτη, που θα είχαν ενδιαφέρον ή συμφέρον να δανείσουν την Ελλάδα. Για τους δανειστές της Ελλάδας σημαίνει ότι δεν χάνουν τα κεφάλαιά τους, αλλά θα ξεκινήσουν ξανά να εισπράττουν τόκους και να μπορούν να ζητήσουν αποπληρωμή αυτών , όταν η Ελλάδα δηλώσει ότι έχει ξεπεράσει την Κατάσταση Ανάγκης. Αυτό θα συμβεί από τη στιγμή που θα επιτευχθούν τα πρώτα Ελληνικά πλεονάσματα και βελτιωθεί η διεθνής χρηματοπιστωτική και πιστοληπτική εικόνα της Ελλάδας, ώστε να μπορεί να απευθυνθεί ξανά στις αγορές χρήματος (όπως συμβαίνει ήδη σήμερα στην Πορτογαλία, η οποία έχει αναστείλει τις πληρωμές της για μετά το 2023 ) ! Κάποιοι μπορεί να διερωτηθούν : Αν είναι τόσο απλή και τόσο εύκολη η επίκληση Κατάσταση Ανάγκης, γιατί δεν θέλουν όλοι να ακολουθήσει η Ελλάδα αυτή την λύση, που αφήνει ικανοποιημένη και την Ελλάδα, που θα ξεφύγει από τα Μνημόνια, αλλά και τους δανειστές της , που θα υποστούν κάποιες αναπόφευκτες , μικρές όμως ,απώλειες τόκων ; Η απάντηση είναι απλή αλλά και εφιαλτική : Η ελληνική κρίση προκλήθηκε στα πλαίσια ευρύτερου νομισματικού πολέμου και συντηρείται στα πλαίσια του ίδιου νομισματικού πολέμου. Η ελληνική κρίση είναι μία μοναδική ευκαιρία για την λεηλασία της ελληνικής δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος και οι δανειστές και εταίροι μας , στην Ευρώπη της Ανοχής (!) και της Αλληλεγγύης (!) , επείγονται και δεν θέλουν να αφήσουν τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη..! Αυτά όλα μπορούν να ακούγονται σαν θεωρίες συνωμοσίας, όμως είναι και η μόνη λογική εξήγηση για το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει διερευνηθεί η προφανής (και νόμιμη) λύση για την Ελλάδα, που είναι η, χωρίς άλλη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, κήρυξη της Πατρίδας μας σε προσωρινή Κατάσταση Ανάγκης (δημοσιονομικής αδυναμίας), ζητώντας από τους πιστωτές μας να μην χάσουν κεφάλαιο , αλλά μόνον τόκους για κάποιο χρονικό διάστημα, μέχρι να βελτιωθούν τα οικονομικά της Πατρίδας μας. Η Κατάσταση Ανάγκης ,ως κανόνας του διεθνούς δικαίου είναι σήμερα σε ισχύ και ήταν σε ισχύ και πριν το 2009 , αλλά σχεδόν κανείς δεν μιλάει για αυτή την πολύ ρεαλιστική εκδοχή, ενώ διαδεδομένες είναι οι πολύ λιγώτερο ρεαλιστικές συζητήσεις για λογιστικό έλεγχο του χρέους κλπ. Αν αυτά από μόνα τους δεν μας υποψιάζουν ότι οι θεωρίες συνωμοσίας έχουν κάποια βάση, ας δούμε τουλάχιστον θετικά την πραγματικότητα μίας ενδεχόμενης ελληνικής Στάσης Πληρωμών : Η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να σχεδιάσει την διαχείριση μίας τέτοιας κατάστασης για την επιβίωσή της. Και το εθνικό συμφέρον της είναι, αν χρειασθεί, να επικαλεσθεί Κατάσταση Ανάγκης, για να απαλλαγεί από τους αφόρητους εκβιασμούς του ευρωπαϊκού παρασκηνίου και να προστατεύσει τον Λαό μας από την απόλυτη καταστροφή… Μιχάλης Σ. Βάρδας, Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός ΕΜΠ,

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

O Διοικητής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι , στην υπηρεσία του Βερολίνου. (Πρώτη Δημοσίευση 6 Μαρτίου 2015).


Οι ψευδαισθήσεις των Ελλήνων πρέπει, επί τέλους, να τελειώνουν. Οι Γερμανοί δεν είναι φίλοι μας, ούτε υπήρξαν ποτέ φίλοι μας . Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής  Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι είναι ο «φύλαξ άγγελος»  του γερμανικού θησαυροφυλακίου, δηλαδή ο άνθρωπος των Γερμανών  για την άσκηση και επιβολή της νομισματικής  γερμανικής Πολιτικής  στην ευρωπαϊκή ήπειρο. 

Η άθλια , από κάθε άποψη , τιμωρητική  εξαίρεση της Ελλάδας από το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης που αρχίζει να εφαρμόζεται από την προσεχή Δευτέρα (9/3/2015) είναι μία αμιγώς πολιτική απόφαση που ελήφθη  , καθ΄υπόδειξη του Βερολίνου και έχει μοναδικό και προφανή στόχο να εξαναγκάσει την ελληνική κυβέρνηση σε ταπεινωτική υποχώρηση από τις θέσεις της.

Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, που είναι και δικός μας κεντρικός τραπεζίτης, αποφάσισε επίσης πως το όριο άντλησης ρευστότητας από τον ELA (Emergency Liquidation Agreement) για τις τράπεζες μπορεί να αυξηθεί , μόλις κατά 500 εκατομμύρια ευρώ, ώστε με τον τρόπο αυτό να ακυρώσει και την τελευταία πηγή εναλλακτικής χρηματοδότησης των υποχρεώσεων της χώρας μας μέσα στον τρέχοντα μήνα Μάρτιο, από τα ταμειακά διαθέσιμα οργανισμών του δημοσίου τομέα που βρίσκονται υπό τη μορφή καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες. Η  Ελλάδα χρειάζεται περίπου 2 δις ευρώ και το ποσό αυτό θα μπορούσε να αντισταθμισθεί από τη χρηματοδότηση του ELA προς τις ελληνικές τράπεζες.  Η απόφαση για οριακή αύξηση στα 500 εκατομμύρια μόνον, αντανακλά τις μή αποκρυπτόμενες εχθρικές  γερμανικές προθέσεις κατά της Χώρας μας.

Οι Γερμανοί τώρα ελπίζουν ότι η ελληνική κυβέρνηση ή θα πρέπει παρυσιασθεί  ικέτις ενώπιον του  Eurogroup και να ομολογήσει πίστη και  πλήρη υποταγή στους επικυρίαρχους  ή να χρεωθεί την διεθνή κατακραυγή ,καθώς φαίνεται να ελπίζουν οι Γερμανοί, για τις όποιες απρόβλεπτες εξελίξεις. Η πρώτη επιλογή είναι αυτή όλων των ελληνικών κυβερνήσεων μετά το 2010 και είναι ίσως αυτό που περιμένει με κρυφή ανυπομονησία ο Σαμαράς καθότι θα συνιστά , όπως ο ίδιος  φαντάζεται , επιβράβευση (έστω γερμανική)  της δικής του (μή) Πολιτικής ,  μετά το περίφημο «ουδείς αναμάρτητος» προς την επίδοξη αυτοκράτειρα ΄Ανγκελα Μέρκελ.

Και εδώ λοιπόν αλλά και στο Βερολίνο υπάρχουν κάποιοι που ελπίζουν σε νέες παραχωρήσεις της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , περιμένοντάς την με περισσή αισιοδοξία διάφοροι  διαπλεκόμενοι  κύκλοι και εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων .  Είναι και αυτό μία ακόμη  επιβεβαίωση της απλοποιητικής ρήσης  «όλοι ίδιοι είναι»  αφού  ο λαός μπορεί να ψηφίζει ό,τι θέλει χωρίς  αυτό να έχει  καμμία ιδιαίτερη σημασία στις προαποφασισμένες εξελίξεις ..

Γι αυτό και πλανώνται πλάνην οικτρά, όσοι κάνουν αυτές τις ώρες σχέδια επί χάρτου για το πώς θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα είτε αν η ελληνική κυβέρνηση συνεχίσει  την αντίσταση στις παράλογες απαιτήσεις του προτεσταντικού ιερατείου  είτε αν αναγκασθεί – ό μή γένοιτο – στην  υποταγή και στην άνευ όρων παράδοση !
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση αποτέλεσε το τελευταίο θεσμικό καταφύγιο γιά τη διαχείριση της κρίσης εντός του πλαισίου της δημοκρατικής νομιμότητας. Έχει σήμερα διασφαλισμένη την υποστήριξη του 60% τουλάχιστον του ελληνικού λαού αλλά και ένα πανίσχυρο όπλο : την ανέλπιστη ελεύθερη πτώση της τιμής του ευρώ έναντι του ισχυροποιούμενου δολλαρίου που αποδίδεται από τις Αγορές στην ελληνική εκκρεμότητα . Αν δεν τα καταφέρει, οι εξελίξεις ενδέχεται να αποκτήσουν εξωθεσμικό  και αντιδημοκρατικό χαρακτήρα. 

Το γεγονός ότι ευρωπαϊκές αλλά και εγχώριες δυνάμεις συνεργούν τόσο απροκάλυπτα στην αποτυχία της εθνικής μας Πολιτικής , αυτομάτως τις καθιστά υπόλογες για ηθική αυτουργία σε  μη δυνάμενη να αποκλεισθεί εκτροπή του πολιτεύματος , που θα πρέπει  ο ελληνικός λαός να είναι έτοιμος να αποτρέψει , όπως άλλωστε επιτάσσει το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματός μας.                                                                        
Μιχάλης Σ. Βάρδας , πρώην Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ. , Αθήνα.


Η Προτεσταντική Γερμανική Ηθική και η Ελλάδα (Πρώτη Δημοσίευση : 4 Μαρτίου 2015)


«H προτεσταντική Ηθική και το Πνεύμα του Καπιταλισμού» του  Γερμανού κοινωνιολόγου Max Weber (1864-1920) είναι και πάλιν επίκαιρη, μετά τον καταιγισμό ανθελληνικών δημοσιευμάτων από το σύνολο σχεδόν , των γερμανικών ΜΜΕ με αφορμή την ανοικτή διαφωνία Ελλάδος – Γερμανίας κατά τις πρόσφατες συνεδριάσεις του Eurogroup (Φεβρουάριος 2015).

Η Ηθική του Προτεσταντισμού απετέλεσε ένα κρίσιμο στοιχείο για την επικράτηση του καπιταλισμού στην Ευρώπη κατά τον περασμένο αιώνα, αλλά κανείς σήμερα δεν θα μπορούσε να είχε προβλέψει την απροσδόκητη αναβίωσή της. Κανείς  δεν θα μπορούσε σήμερα να φαντασθεί ότι, η σημερινή Γερμανική πολιτικοοικονομική «ελίτ» θα έρεπε προς μία έντονη και ένοχη  προτεσταντική «ανηθικότητα», προκειμένου να «κρυφθεί», από  τις ανομολόγητες επιδιώξεις της που αφορούν στην   , «αυτοκρατορικού τύπου» , πρωτοκαθεδρία της στην Ευρώπη και στην χρησιμοποίηση της «κρίσης χρέους» ως «τοκογλυφικού εργαλείου» για την αποκόμιση τεραστίων ποσών από τις φτωχότερες χώρες της ευρωζώνης.

Η Γερμανική «ελίτ» επιχειρεί να αποκρύψει με μάλλον άτεχνους τρόπους, το γεγονός της αποκόμισης τεραστίων κερδών από την «κρίση χρέους», την οποία εντέχνως συντηρεί και διευρύνει με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο. Ο Αμερικανός (κάτοχος του βραβείου Nobel)  οικονομολόγος Paul Krugman την έχει ήδη χαρακτηρίσει ως «την επικερδέστερη  επένδυση του Βερολίνου») !  Θα πρέπει να επισημανθεί ότι, κατά την τελευταία πενταετία, που η Ελλάδα μετετράπη σε διεθνές «πειραματόζωο» και «αποικία χρέους» της  Πολιτικής του Βερολίνου, η Γερμανία κέρδισε πάνω από 80 δις ευρώ , ενώ συστηματικά η πολιτική της ηγεσία αυτό, όχι μόνο το αποκρύπτει, αλλά επιλέγει τον επιθετικό, επικοινωνιακό «εύκολο δρόμο της ηθικολογίας», για την «ανευθυνότητα» και «τεμπελιά» των δανειζομένων Χωρών του Νότου
Το ποσό αυτό προκύπτει από την μεταφορά χρημάτων των επενδυτών στα «μηδενικού
(σχεδόν) κινδύνου» Γερμανικά ομόλογα, λόγω της κρίσης της Ευρωζώνης, με συνέπεια η Γερμανία, όχι μόνο δεν πληρώνει ως Κράτος για να δανεισθεί, αλλά λόγω της δομής και της αβεβαιότητας, που επικρατεί στην Ζώνη του Ευρώ, την πληρώνουν οι επενδυτές, για να εξασφαλίσουν τα χρήματά τους ! Έτσι, η Γερμανία έχει εξασφαλίσει πολύ μεγάλα κέρδη από τα πακέττα στήριξης προς την Ελλάδα, αφού πρόκειται για χρήματα, που έφυγαν  από τις  τράπεζες των χωρών του Νότου και κατέληξαν στα Γερμανικά ταμεία, μέσω της αγοράς Γερμανικών ομολόγων από ιδιώτες και τράπεζες, με μηδενικό κόστος για την Γερμανία, ενώ, την ίδια ώρα, αυτή δανείζει τα ίδια αυτά χρήματα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες του Νότου, με μεγαλύτερο επιτόκιο  από 100 έως και 200%  υψηλότερο , επιδιδόμενη ουσιαστικά σε επίσημη , άρα νόμιμη , τοκογλυφία !
Σύμφωνα με δημοσίευση στο Γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», τον Αύγουστο του 2013, σε ερώτηση βουλευτού των Σοσιαλδημοκρατών, το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικών εβεβαίωσε  ότι, στην τετραετία 2010 – 2013, τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού εξασφάλισαν στο Βερολίνο έσοδα ύψους 41 δις ευρώ περίπου . Μάλιστα, τα κέρδη αυτά εμφανίζονται κάθε χρόνο στον Γερμανικό προϋπολογισμό με τίτλο «διαφορά επιτοκίων», ανερχόμενα μεταξύ 8 και 11 δις ευρώ τον χρόνο!
Με τον πιο πάνω τρόπο, η Γερμανική πολιτικοοικονομική «ελίτ», μετά την «αναίμακτη» Γερμανική επανένωση, η οποία, ουσιαστικά, χρηματοδοτήθηκε μερικώς και με την, ως άνω, διαδικασία λόγω της άκριτη υιοθέτησης του Ευρώ από κάποιους αφελείς εταίρους της, εκμεταλλευόμενη την έλλειψη πολιτικής ολοκλήρωσης και δημοκρατικής εμβάθυνσης, καθώς και την ανυπαρξία ευρωπαϊκού Συντάγματος ,που χαρακτηρίζει το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, υλοποίησε  τον σχεδιασμό των «ανομολόγητων» μεγάλων εθνικών στόχων της, να επεκτείνει την οικονομική και, εν συνεχεία, την πολιτική της κυριαρχία, σε όλη την Ευρώπη, μετατρέποντας την Ευρωπαϊκή Ένωση, από χώρο συνύπαρξης και λειτουργίας ισοτίμων Κρατών, σε ιδιότυπες   Επαρχίες  του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, την δε  Ελλάδα, με τον μνημονιακό «οδοστρωτήρα», σε  προκεχωρημένη  Αποικία Χρέους που μέλλει να αποτελέσει το πρότυπο των άλλων ευρωπαϊκών αποικιοποιήσεων που θα ακολουθήσουν.
Η Πολιτική αυτή, που μετατρέπει αρχικά την Ευρωζώνη και αργότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση  σε Πολυεθνική Αποικία Χρέους, όπου τα καθήκοντα  του «αυτοκράτορος» θα ασκεί το πανίσχυρο Γερμανικό Κεφάλαιο, με προπαγανδιστικό εργαλείο την ψευδεπίγραφη «προτεσταντική ηθικολογία» και «τιμωρία» των άτακτων Χωρών του Νότου, πρέπει τώρα να αποκαλυφθεί και να ανατραπεί από τους Λαούς μας  !
Η επιχείρηση της ανάταξης  του «πειραματόζωου», που ήταν μέχρι τώρα η Ελλάδα, μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ  και τον σχηματισμό της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μπορεί και πρέπει να αποτελέσει την αφορμή αλλά και την αιτία της επαναφοράς των Ευρωπαϊκών αξιών στην Ευρώπη, αποτρέποντας, έτσι, την ολοκλήρωση της ανεξέλεγκτης "γερμανοποίησής"  και του τέλους των ευρωπαϊκών εθνών !                                                                                                                                                                                

Πόσο σοβαρές μπορεί να είναι οι Γερμανικές απειλές γιά μία νέα GREXIT (Greek Exit) ; GREXIT ή μήπως GEREXIT (German Exit) ; (Πρώτη Δημοσίευση 19 Ιανουαρίου 2015).


Επισείουσα την ερυθρά σημαία της εξόδου της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, η δημοκρατική Γερμανία επιδιώκει  ακριβώς να αποφύγει κάτι τέτοιο   , ασκώντας άκομψη πίεση στις προσεχείς διαφαινόμενες δημοκρατικές επιλογές του ελληνικού λαού , των Ελλήνων ψηφοφόρων δηλαδή.

Η δήθεν απειλή της Γερμανίας να μην  εμποδίσει την «Grexit» (Greek Exit) , την έξοδο δηλαδή της Ελλάδος από την Ευρωζώνη, που διέρρευσε στο, φιλικό προς την κυρία Μέρκελ, έγκριτο περιοδικό  Der Spiegel , έδωσε αφορμή για πολλές συζητήσεις  και λιγώτερες (δυστυχώς) σκέψεις εδώ στην Ελλάδα !      Η καθόλου  πειστική γερμανική  κυβερνητική διάψευση που ακολούθησε, άφησε τους ενδιαφερόμενους άφωνους και αμήχανους μέσα στο ομιχλώδες τοπίο των πραγματικών προθέσεων της δημοκρατικής  Γερμανίας. Κάτι το οποίον δεν μπορεί πειστικά να διαψευσθεί είναι η ακρίβεια , η εγκυρότητα  και το timing των «πληροφοριών» του  Spiegel !  Οι  διαρροές  μέσω του Spiegel  δεν είναι ποτέ συμπτωματικές.

Για να μπορέσουμε να ερευνήσουμε τα κίνητρα της Καγκελλαρίας , θα πρέπει να εξετάσουμε  τις τακτικές και τις στρατηγικές επιδιώξεις και προθέσεις  της (Lenin).  Η Μέρκελ  παρουσιάζεται αποστασιοποιημένη από τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις,  στην πραγματικότητα  όμως  παρεμβαίνει δυναμικά  στην ελληνική προεκλογική σκηνή , αδιαφορώντας , τάχατες , για τα τεκταινόμενα. 

Παριστάνουσα πως είναι έτοιμη να βοηθήσει την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ σε περίπτωση νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, η κυρία καγκελλάριος  δείχνει πως είναι πρόθυμη να  αφήσει αυτήν την επιλογή στον ελληνικό λαό ! Η Γερμανία θα λάβει υπ’ όψη της  την ετυμηγορία του ελληνικού λαού  και θα πάρει τις αποφάσεις της.  Εδώ λοιπόν ευρίσκεται ο εκβιασμός , διότι  ο  ΣΥΡΙΖΑ  δεν επιθυμεί , επί του παρόντος τουλάχιστον , να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη, αλλά να αναδιαπραγματευθεί ή και να καταργήσει τους βαρείς όρους που επιβάλλουν τα Μνημόνια και η Τρόϊκα.

Η καγκελλαρία αρνείται λοιπόν , κατ΄αρχήν, κάθε συζήτηση με τον ΣΥΡΙΖΑ . Εάν κερδίσει ο  ΣΥΡΙΖΑ , τότε η Ελλάδα θα αποκλεισθεί από την Ευρωζώνη και  δεν θα υπάρξει καμμία  διαπραγμάτευση με τη νέα ελληνική κυβέρνηση. Με άλλα λόγια,  η Γερμανία θέτει τους δικούς της  όρους  στον  ελληνικό λαό. ΄Η ο Σαμαράς και το ευρώ ή ο Τσίπρας και το πουθενά. Πρόκειται  για ωμή  απόπειρα παρέμβασης  στην ελληνική προεκλογική εκστρατεία , η οποία ενδέχεται να βαρύνει
σημαντικά στην επιλογή των Ελλήνων, όσον πλησιάζουμε την 25η Ιανουαρίου 2015.

Η αριστοτεχνική αυτή κίνηση της Γερμανίας, σπάνια γιά την γερμανική πολιτική φιλοσοφία της υιοθέτησης της απόλυτης απλότητας, αποβλέπει στο αντίθετο αποτέλεσμα, στην  αποφυγή δηλαδή με κάθε λογική θυσία, της ελληνικής εξόδου από το ευρώ , της  «Grexit». Σε διαδικτυακή παρέμβασή του , την 7/1/2015 ,  ο αρχισυντάκτης της Handelsblatt ,  τονίζει μεταξύ άλλων  , ότι «η εκτόξευση τέτοιων απειλών στοχεύει ακριβώς στην αποφυγή της πραγματοποίησής των !».  

Η Γερμανία ελπίζει ότι οι Έλληνες, φοβούμενοι πως  θα τους αναγκάσει να αποχωρήσουν  από την Ευρωζώνη, κάτι που κάποιοι φαντάζονται ότι  θα τους οδηγήσει στο χάος,  θα επιλέξουν να ψηφίσουν το κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού. Ο  Σαμαράς μπορεί λοιπόν να ευχαριστήσει γιά  άλλη μία φορά την «κολλητή του» ΄Ανγκελα Μέρκελ, γι’ αυτήν την ύστατη χείρα βοηθείας !

Στη πραγματικότητα, η γερμανική απειλή δεν μοιάζει πραγματικά σοβαρή. Το επιχείρημα που ανέπτυξε το Spiegel για την ανυπαρξία κινδύνου μετάδοσης του «ιού» από την Ελλάδα στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης είναι στην πραγματικότητα αμφισβητήσιμη. Βέβαια, η πολιτική κρίση του τέλους Δεκεμβρίου στην Ελλάδα δεν είχε επιπτώσεις στα δημοσκοπικά ευρήματα των άλλων χωρών της ευρωζώνης , διότι τώρα υπάρχουν  χρηματοπιστωτικά  όπλα αντίδρασης, όπως το MES και τα τουλάχιστον  500 δις. ευρώ της ΕΚΤ,  στη διάθεσή τη. Ασφαλώς και η ΕΚΤ θα μπορούσε να εκβιάσει την Χώρα μας να εγκαταλείψει τη Ευρωζώνη, περιορίζοντας ή σταματώντας την έκτακτη βοήθεια (ΕLA) στις ελληνικές τράπεζες, κάτι τέτοιο όμως θα μπορούσε χρησιμοποιηθεί από την Ελλάδα κατά των δανειστών της, ως παραβίαση κοινοτικών κανονισμών αλλά και αυτών ακόμη των Μνημονίων !  

Δεν πρέπει φυσικά  να παροράται ότι  η ύπαρξη προηγουμένου, θα βαρύνει κρίσιμα  και καθοριστικά  στις αποφάσεις  της Γερμανίας για την Ισπανία  , αλλά , κυρίως, για την Ιταλία !

Οι πιθανές  συνέπειες μίας τέτοιας εξόδου για την Ελλάδα, θα είναι πολύ λιγώτερο σημαντικές από ότι σήμερα ισχυρίζεται η μνημονιακή προπαγάνδα, εγχώρια και ξένη, αφού η Πατρίδα μας θα έχει ανακτήσει την νομισματική της ανεξαρτησία και θα έχει de facto πλέον αποδειχθεί πως η είσοδος στο ευρώ δεν είναι μία «μη αντιστρέψιμη διαδικασία», όπως την παρουσιάζουν σήμερα. Θα έχουν λοιπόν ανοίξει  «οι ασκοί του Αιόλου»  για την ευρωζώνη αλλά ιδίως για την Γερμανία !   

Έγκριτοι γερμανοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι έξοδος της Ελλάδος από την Ευρωζώνη , μπορεί να στοιχίσει από 600 έως 1100 δις ευρώ !  Εάν η Grexit αποδειχθεί  πολύ ακριβή για την Ευρωζώνη,  θα ενθαρρύνει και άλλες χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ελλάδος εκβιάζοντας την Γερμανία, έχοντας κατά νούν την ελληνική εμπειρία.  Δεν θα πρόκειται δηλαδή γιά  ιδιομορφία της ελληνικής περίπτωσης. Τα πολιτικά κόμματα που τάσσονται εναντίον του ευρώ θα μπορούν  να υποσχεθούν πως θα τα καταφέρουν καλύτερα και στηριζόμενα στο ελληνικό προηγούμενο να τονίσουν ότι η επιστροφή στο εθνικό τους νόμισμα μπορεί να πραγματοποιηθεί ευχερέστερα !  

Εάν δε  η Grexit υλοποιηθεί  καλύτερα από ότι σήμερα εκτιμάται ,  θα προσφέρει ένα πανίσχυρο εργαλείο στους ευρωσκεπτικιστές !   Η Γερμανία  θα βγει πολύ  αδύνατη από μία ελληνική περιπέτεια: οι λοιποί εταίροι της  θα μπορούν τότε εκβιάσουν ή να  απειλήσουν με μία δική τους έξοδο  , γιά να κάμψουν την αδιαλλαξία του γερμανικού κατεστημένου !!. Στην πραγματικότητα το ελληνικό προηγούμενο θα έχει θέσει σε αμφισβήτηση  όλα τα δεδομένα στην Ευρωζώνη.   Η Γερμανία μπορεί ασφαλώς να ανθέξει την έξοδο της Ελλάδος από την Ευρωζώνη,  αλλά όχι και της Ιταλίας  ή και της Γαλλίας, όχι τόσον για λόγους οικονομικούς και δημοσιονομικούς αλλά για λόγους γεωστρατηγικούς !

Η πιθανή  Grexit θα ήταν επίσης μία βαριά πολιτική ήττα για την Άνγκελα Μέρκελ, η οποία, από το 2010  ανακήρυξε  την σωτηρία του ευρώ ως τον  ακρογωνιαίο λίθο της ευρωπαϊκής πολιτικής της. Αν η Ελλάδα εξέλθει  από τη νομισματική ένωση,  θα κηρύξει  στάση πληρωμών του εξωτερικού χρέους της (όχι παύση πληρωμών) για λόγους ανάγκης που προβλέπoνται  από το Διεθνές Δίκαιο (State of Emergency).  Αν οι δανειστές της προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Χώρας μας , πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να αποδείξουν ότι η Πατρίδα μας δεν ευρίσκεται σε μία τέτοια  κατάσταση , με 1.500.000 ανέργους και 3.000.00 Έλληνες να ζούν κάτω από το ευρωπαϊκό όριο της φτώχειας , πέραν του ότι η έξοδος  από την ζώνη του ευρώ δεν έγινε με την αβίαστη θέλησή της, αλλά της επεβλήθη από τα σκληρά μέτρα που της επέβαλαν οι δανειστές της με την βοήθεια των εγχώριων υποτακτικών τους. 

Πολλώ δε μάλλον που η έξοδος από την Ευρωζώνη  δεν προβλέπεται από καμμία ευρωπαϊκή  συνθήκη, άρα η Ευρωζώνη θα ώφειλε να στηρίζει μία ισότιμη χώρα-μέλος της με κάθε τρόπο αντί να την οδηγεί στην άτακτη ή (ακόμη χειρότερη) ελεγχόμενη χρεωκοπία.  Κηρύσσοντας χρεωκοπία, η ελληνική κυβέρνηση θα ανακτούσε όλα τα απαραίτητα μέσα να δράσει για την ανάταξη  της οικονομία της  το δε ευρωπαϊκό / διεθνές χρέος της  θα μπορούσε να αρχίσει να εξοφλείται όταν η ελληνική οικονομία θα μπορούσε παράγει και να εξάγει απτά υλικά αγαθά , όπως άλλωστε συνέβη με την  Δυτική Γερμανία , στην οποίαν , με την Συνθήκη των Λονδίνου το 1953 , εχαρίσθη το 67% των χρεών της , συναινούσης και της Ελλάδος , και, συμφωνήθηκε ότι η πληρωμή του υπολοίπου 33% των χρεών να συνδεθεί με τις εξαγωγές της , όταν και αν αυτές θα επραγματοποιούντο,  με ποσοστόν 4% !

Η συνθήκη της Λισσαβώνος προβλέπει περίπτωση εξόδου από το ευρώ , μόνον κατόπιν αιτήματος της ενδιαφερόμενης χώρας ,επαρκώς αιτολογημένου. Σε κάθε άλλη περίπτωση, το ευρώ είναι επίσημα αμετάκλητο και δεν προβλέπεται νομικά δυνατότητα εξόδου από την ευρωζώνη.  Μία έξοδος από την Ευρωζώνη  δεν σημαίνει έξοδο και από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Το Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρεταννίας και Βόρειας Ιρλανδίας, η Δανία , η Σουηδία , η Πολωνία, η Τσεχία κλπ είναι μέλη της ΕΕ , χωρίς να είναι μέλη της Ευρωζώνης . Στην Σουηδία, στην Πολωνία το ευρώ χρησιμοποιείται ευρύτατα , χωρίς να αποτελεί εθνικό νόμισμα. Στην Αλβανία, στην Σερβία, στο Μαυροβούνιο συμβαίνει το ίδιο . Ακόμη και σε περίπτωση χρεωκοπίας της Ελλάδος και στάσης πληρωμών του χρέους της, δεν υπάρχει τίποτα που να την υποχρεώνει να εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ.

Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει μετά την 25η Ιανουαρίου του 2015 με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ  , μπορεί να καταγγείλει τα Μνημόνια και τις συναφείς Δανειακές Συμβάσεις , ακυρώνοντας με Νόμο όλους τους εφαρμοστικούς νόμους των μνημονιακών κυβερνήσεων. Μόνον τότε οι δανειστές θα αναγκασθούν να προσέλθουν σε ουσιαστική διαπραγμάτευση. Δεν μπορείς να διαπραγματευθείς μία συμφωνία αν δεν την καταγγείλεις , πρώτα !   Η μόνη δύναμη που πραγματικά θα μπορούσε να αναγκάσει την Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Εάν ο Μάριο Ντράγκι διακόψει την έκτακτη βοήθεια ρευστότητας (ELA) στον ελληνικό τραπεζικό σύστημα , η χώρα μπορεί να ευρεθεί χωρίς επαρκές απόθεμα χαρτονομίσματος ευρώ  και να αναγκασθεί να εκδώσει δικό της νόμισμα, προκειμένου να λειτουργήσει. Όπως όμως αναφέρουμε πιο πάνω , κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά απίθανο να συμβεί διότι θα σημάνει αθέτηση υποχρεώσεως από την πλευρά των δανειστών μας και θα εξασθενήσει την διαπραγματευτική τους θέση , στην περίπτωση που το ελληνικό ζήτημα αχθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο , πράγμα εξαιρετικά πιθανόν !

Αλλά θα τολμήσει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να δημιουργήσει ένα τέτοιο προηγούμενο; Βέβαια απείλησε να το κάνει στην Ιρλανδία το 2010 και στην Κύπρο το 2013, αλλά υπολόγισε (και σωστά)  πως οι απειλές της θα ήταν αρκετές. Με τον ΣΥΡΙΖΑ  στην εξουσία στην Αθήνα  και τον Μάριο Ντράγκι αντιμέτωπο με την απειλή  ευρέως αποπληθωρισμού στην ευρωζώνη, ο  αποκλεισμός  Ελλάδος  από την χρηματοδότηση θα ήταν ένα επιπόλαιο παιχνίδι  με την φωτιά. Οι τράπεζες των άλλων χωρών της περιφέρειας θα μπορούσαν τότε, σε αντίδραση πρόνοιας, να αυξήσουν τα επιτόκιά τους , με αλυσιδωτές αντιδράσεις στις επιχειρηματικές συναλλαγές που θα επηρέαζαν σημαντικά την ήδη πληττόμενη από το embargo της Ρωσσίας , αλλά και από την ραγδαία άνοδο της τιμής του δολλαρίου , ενεργοβόρο Γερμανική βιομηχανία !

Η απειλή δημιουργίας προηγουμένου, που προαναφέραμε, είναι πολύ αποτρεπτική για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που δεν υπάρχει παρά μόνο για το ευρώ και  επομένως δεν μπορεί να εκτίθεται στον κίνδυνο της εξασθένησης του ευρώ.. Πολύ  δύσκολα , λοιπόν, μπορούμε να δεχθούμε ότι ο Ιταλός Μάριο Ντράγκι , που βρίσκεται τώρα σε διαρκή προστριβή  σύγκρουσης με την Γερμανική Bundesbank στο θέμα της ποσοτικής χαλάρωσης, θα υποχωρήσει στις υπερφίαλες  γερμανικές  αξιώσεις.

Ο γερμανικός εκβιασμός  της Grexit (της βίαιας εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ) είναι επομένως αμιγώς πολιτικός. Αποσκοπεί στον εκφοβισμό του Ελληνικού Λαού για να μην ψηφίσει τα αντιμνημονιακά κόμματα . Κάθε ημέρα και πιό πολύ , η δημοκρατία στην γηραιά ήπειρο παρακμάζει και χειραγωγείται με την χρήση  του φόβου, που όπως μόλις πρόσφατα διαπιστώσαμε με την ισλαμική επιδρομή στην Γαλλία , μπορεί αυτή να λάβει και την πιο απεχθή της μορφή !   

GREXIT  (Greek Exit)  ή  μήπως  GER XIT  (German Exit)  ;
Σε φάση γενικώτερης γεωπολιτικής παγκόσμιας αναδιάταξης, με την Ρωσσία, την Κίνα και τις αναδυόμενες χώρες της Ευρασίας ( Βιετνάμ , Κορέα κλπ) να σημειώνουν ρυθμούς ανάπτυξης  5-7% ετησίως , η Δύση ευρίσκεται γενικά σε σαφή υστέρηση ιδίως σε θέματα ανάπτυξης , παραγωγικότητας και δημογραφίας.
Πιό συγκεκριμένα,  η μετρίως πορεύομενη  «υπερδύναμη» βλέπει στην Ευρώπη έναν γηράσκοντα και αντιπαραγωγικό αδύναμο κρίκο, που αδυνατεί να εφαρμόσει αντίστοιχες πολιτικές ανάπτυξης και αύξησης της ζήτησης και παραγωγικότητας , με "ηγέτιδα" δύναμη μία πολιτικά  παραπαίουσα Γερμανία που εμμένει οπισθοδρομικά και πεισματικά  σε πολιτικές λιτότητας για όλη την Ευρωζώνη και τους λαούς της , περιλαμβανομένου και του γερμανικού λαού, χωρίς -από την άλλη πλευρά- να κάνει ουσιαστικά τίποτε για να αποκτήσει  η Ευρωζώνη  πραγματικούς μηχανισμούς και όργανα σύγκλισης αντίστοιχα με αυτά των ΗΠΑ .

«Ενιαίο νόμισμα με 18 πληθωρισμούς και 18 ρυθμούς ανάπτυξης χωρίς κοινή δημοσιονομική πολιτική είναι μία τρέλλα χωρίς καμμία ελπίδα! »,   είπε  πρόσφατα  ο Μισέλ Πικετί, γνωστός  Γάλλος οικονομολόγος
Σήμερα , με ευθύνη της Γερμανίας , η Ευρωζώνη διαθέτει  αλλεπάλληλα όργανα έκτακτης ανάγκης ( MES, ΕLA, EFSF κλπ) που όμως δεν συνιστούν ένα συνεκτικό οργανικό σύνολο , αλλά μάλλον μία αλληλουχία   συνεχών και διαδοχικών διαδικασιών  διευθέτησης και αντιμετώπισης προβλημάτων συντονισμού μεταξύ Ευρωπαϊκού  Βορρά και Ευρωπαϊκού  Νότου, μεταξύ νεοεισελθουσών και παλαιοτέρων χωρών, μεταξύ χωρών της  Ε.Ε.  εκτός και εντός Ευρωζώνης , μεταξύ μεγάλων και μικρών χωρών, σε μια πληθώρα συνδυασμών και αντιφάσεων με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Ποτέ η Γερμανία και η υπ αυτήν Ευρώπη με τις πολιτικές λιτότητας , που αυτή κατάφερε να της επιβάλει , δεν θα  μπορέσει να ανταγωνισθεί  τους υψηλούς βαθμούς παραγωγικότητας των χωρών των BRICS και της Ευρασίας , και όσο και αν συμπιέσει περαιτέρω  τα εισοδήματα των Ευρωπαίων πολιτών , εργαζομένων και συνταξιούχων (ακόμη και κατά 50%, κάτι απόλυτα αδύνατον, τουλάχιστον στον Βορρά) , δεν θα μπορέσει ποτέ να μειώσει την διαφορά ανταγωνιστικότητας , όταν οι μισθοί  και οι συντάξεις στις  αναδυόμενες χώρες  δεν υπερβαίνουν το  1/3 ή το  1/5  των ευρωπαϊκών !  Αναπότρεπτη συνέπεια αυτών των ανισοτήτων είναι ο σημερινός «κατακλυσμός» της Ευρώπης  από  ασιατικά προϊόντα "Made in PRC" (Peoples Republic of China) κλπ .

Η αδυναμία της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής «ελίτ» να αντιληφθεί  τις ανάγκες του πολυσύνθετου  ηγετικού  ρόλου που απαιτεί και επιδιώκει είναι πλέον απόλυτα προφανής .  Με την Γαλλία ,σε ρόλο υπάκουου και πιστού «υπηρέτου» , να συναποτελεί το ετεροβαρές δίπολο , η Μέρκελ θεωρεί  οτι αυτό  μέλλει να αποτελέσει την  ατμομηχανή της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης , με τα άλλα κράτη , ασχέτως γεωγραφίας, ιστορίας, πολιτισμού και μεγέθους να είναι απλά οχήματα της γερμανογαλλικής  ευρωατμομομηχανής.   

Οι άλλες μεγάλες όμως ευρωπαϊκές δυνάμεις , η Αγγλία, η Ιταλία, η Ισπανία αλλά και η Ρωσσία   αρνούνται το γερμανικό μοντέλλο ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και αντιλαμβάνονται αυτό το εγχείρημα με όρους Γεωπολιτικής , όχι Οικονομίας όπως διακαώς επιθυμεί η Καγκελλαρία.

Η θέση της Γερμανίας εξασθένισε σημαντικά  τις τελευταίες ημέρες από την απόρριψη εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των ενστάσεων της Bundesbank  κατά του σχεδίου αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ , όπως ήδη έχουμε προαναφέρει , σχέδιο που θα επιφέρει από τον προσεχή Μάρτιο ,  ποσοτική δημοσιονομική  χαλάρωση στις πληττόμενες χώρες της Ευρωζώνης , συνολικού ύψους 500 δις ευρώ τουλάχιστον,, ενάντια στην οποίαν η προτεσταντική Γερμανία εξακολουθεί να ανθίσταται σθεναρά. 

Η συνεχής άρνηση της Γερμανίας εναντίον  οποιασδήποτε κίνησης  της  ΕΚΤ και  άλλων χωρών  να δημιουργηθούν , επί τέλους , πραγματικά  ευρωπαϊκά όργανα  συντονισμού  και ελέγχου , αλλά και κοινής αντιμετώπισης και όχι τεχνητού διαχωρισμού της νομισματικής από  την  δημοσιονομική  πολιτική , που δεν θα ευρίσκεται έτσι υπό τον έλεγχό της , προξενεί  απίστευτη αλλά κατανοητή δυσφορία σε όλους τους δυτικούς οικονομικούς κύκλους.

Πιστοποιείται  έτσι γιά ακόμη μία φορά , ότι στην μικρή ευρωπαϊκή ήπειρο των 400 μόλις εκατομμυρίων κατοίκων, η πολυπληθέστερη και πλουσιώτερη χώρα της με μόλις 85 εκατομμύρια κατοίκων όμως , πουλώντας και κερδίζοντας από τα προϊόντα της , κατα 67% εντός αυτής της Ευρώπης, καλεί τους ευρωπαίους πολίτες να περιορίσουν κι άλλο τις βιοτικές δαπάνες τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν , μαζί με τις ΗΠΑ , τον ευρασιατικό ανταγωνισμό!

Όπως ο πραγματικός αδύναμος κρίκος της Δύσης στον παγκόσμιο γεωπολιτικό  Χάρτη  είναι η Ευρώπη,  έτσι και ο εντός αυτής  , επί μέρους, αδύναμος υποκρίκος παραγωγής πολιτικής και στρατηγικών ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης είναι η , ηγετικά,  αδύνατη Γερμανία, και όχι η απειροελάχιστη , με όρους παγκόσμιας οικονομίας , Ελλάδα…!

Η απόφαση του Ευρωπαϊκού  Δικαστηρίου είναι  μία παρήγορη ένδειξη ότι , ίσως , η Ευρωπαϊκή  Ένωση   αρχίζει να απαλλάσσεται από τον φόβο των γερμανικών αυθαιρεσιών και της τευτονικής αλαζονείας ! 
Ενδέχεται αυτό που έρχεται,  να μην  είναι επομένως  το  GREXIT , αλλά το  GER-XIT  (German Exit)  κάτι που απεύχεται και εξορκίζει το Βερολίνο αφού τότε , θα απωλέσει διά παντός , τις φιλόδοξες ηγεμονικές του αξιώσεις .  

Αλέξης Οικονόμου ,    π. Γραμματέας  Πολιτικού  Σχεδιασμού  του  ΛΑ.Ο.Σ.
Μιχάλης Σ. Βάρδας ,  π. Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.





Οι σχέσεις Ρωσσίας - Γερμανίας : Σχέσεις Εξάρτησης ή Σχέσεις Ανάγκης ; (Πρώτη Δημοσίευση : Ιανουάριος 2015).


Σε ακόμη μια συνεδρίαση, οι αντιπρόσωποι των 28 κυβερνήσεων της ΕΕ περιορίστηκαν στη λήψη κυρώσεων κατά προσώπων και εταιρειών (16 και 19 αντίστοιχα) που σχετίζονται με τη Ρωσσική ηγεσία, αποφεύγοντας, παρά τις απειλές, να λάβουν απόφαση για κυρώσεις «τρίτου επίπεδου», δηλαδή στοχευμένων κυρώσεων σε συγκεκριμένους τομείς της ρωσσικής οικονομίας μεταξύ αυτών και της ενέργειας. Υπήρξε βέβαια μια προκαταρκτική συμφωνία και ζητήθηκε από την Κομισιόν να εκπονήσει σχετικό νομικό κείμενο. Η διστακτικότητα που έχει επιδείξει μέχρι σήμερα η Ευρώπη στην επιβολή αυστηρότερων οικονομικών κυρώσεων οφείλεται κατά κύριο λόγο στη στενή οικονομική σχέση της με τη Ρωσσία, ιδιαίτερα της Γερμανίας, και τον φόβο των ρωσσικών 
αντιμέτρων .

Κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι 28 ηγέτες των κρατών-μελών άσκησαν, όπως υπογραμμίζει το Spiegel, μια νέα «ψυχολογική πίεση» στη Ρωσσία, καθώς εξέτασαν για πρώτη φορά κυρώσεις που δεν θα στοχεύουν μόνο μεμονωμένους πολιτικούς αρχηγούς στη Μόσχα αλλά και επιχειρηματικές δραστηριότητες με συγκεκριμένες ρωσσικές εταιρείες που συμβάλλουν στην 
αποσταθεροποίηση της κατάστασης στην Ουκρανία. Ας σημειωθεί εδώ , ότι σύμφωνα με δυτικές πηγές, η προσάρτηση της Κριμαίας από την Ρωσσική Ομοσπονδία, ήταν ένα γεγονός που εύρε την Δύση τελείως απροετοίμαστη !

Οι ΗΠΑ από την πλευρά των φαίνεται πιο «επιθετικές» στις κυρώσεις των καθώς έχουν βάλει στη «μαύρη λίστα» μια σειρά από κορυφαίους ρωσσικούς ομίλους. Μεταξύ αυτών η πετρελαϊκή Rosneft, η εταιρεία φυσικού αερίου Novatek, η Gazprombank και η ρωσική βιομηχανία όπλων που κατασκευάζει τα περίφημα φορητά όπλα Καλάσνικωφ. 

Για τις εταιρείες αυτές απαγορεύεται επίσης η χρηματοδότηση από αμερικανικά νομισματικά ιδρύματα και η χορήγηση μεσοπρόθεσμων  και μακροπρόθεσμων δανείων .
Το Spiegel τονίζει ότι για τις εταιρείες που βρίσκονται στη «μαύρη λίστα», οι κυρώσεις αποτελούν ένα αρκετά σημαντικό πλήγμα καθώς δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν πιστώσεις από την ίδια την Ρωσσία τους τελευταίους μήνες, από όπου έχουν αποσυρθεί πολλοί εγχώριοι και ξένοι επενδυτές. Ο Ρώσσος πρωθυπουργός, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, έκανε λόγο για επιστροφή στον Ψυχρό Πόλεμο και ο Πρόεδρος, Βλάντιμιρ Πούτιν, προειδοποίησε ότι οι κυρώσεις «συνήθως υποκρύπτουν φαινόμενα μπούμερανγκ».
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό, οι κυρώσεις και η κρίση στην Ουκρανία έχουν τις πρώτες επιπτώσεις τους στην Γερμανία. 

Η γερμανική επιτροπή για τις Οικονομικές Σχέσεις με την Ανατολική Ευρώπη εκτιμά ότι η κρίση θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο 25.000 θέσεις εργασίας στη Γερμανία, ενώ η Deutsche Bank υπολογίζει ότι σε περίπτωση που η Ρωσσία αντιμετωπίσει σημαντική ύφεση, η γερμανική ανάπτυξη δεν αποκλείεται να υποχωρήσει κατά 0,5%. Ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στους Γερμανικούς  βιομηχανικούς κύκλους είναι η ιδιωτική επίσκεψη που πραγματοποίησε ο διευθύνων σύμβουλος της Siemens , Josef Kaeser , στην εξοχική κατοικία του Ρώσσου Προέδρου  Vladimir Putin , για να τον διαβεβαιώσει 
για τις καλές προθέσεις του Γερμανικού βιομηχανικού κολοσσού , του οποίου ηγείται, προς την Ρωσσική Ομοσπονδία.

Ο πρόεδρος της γερμανικής Επιτροπής για τις οικονομικές σχέσεις με την Ανατολική Ευρώπη Erhard Kordes , προειδοποιεί ότι αυτές οι κυρώσεις τοποθετούν μια πρόσθετη πίεση «στο γενικό επενδυτικό κλίμα». Ιδιαίτερα προσθέτει, ότι οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις αμερικανικές κυρώσεις. Μία ημέρα μετά την επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ η αρμόδια υπηρεσία για τις ρωσογερμανικές εμπορικές σχέσεις στη Μόσχα δέχθηκε πλήθος τηλεφωνημάτων από γερμανικές επιχειρήσεις, που συναλλάσσονται και με τις ΗΠΑ και με τη Ρωσία , οι οποίες εξέφρασαν την έντονη ανησυχία τους. 

Το εμπορικό και βιομηχανικό επιμελητήριο της Γερμανίας εκτιμά πως περίπου το 25% των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό θα μπορούσαν να επηρεαστούν από τις κυρώσεις. Την ίδια στιγμή σε περίπτωση παραβίασης των αμερικανικών κυρώσεων τα πρόστιμα που προβλέπονται είναι πολύ υψηλά.

Η ένταξη της Rosneft στη λίστα επηρεάζει επίσης μια σειρά από γερμανικές επιχειρήσεις. Η κατασκευαστική εταιρεία Bilfinger έχει συνεργασία με την Rosneft, όπως και η Siemens που έχει υπογράψει σύμβαση 900 εκατ. ευρώ για την προμήθεια ατμοστροβίλων και γεννητριών. «Στο τέλος, και οι δύο πλευρές, Ρώσσοι και Ευρωπαίοι, θα χάσουν» λέει ο Frank Sauf, επικεφαλής της Ένωσης των Ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στη Μόσχα.

Οι ανησυχίες των επιχειρήσεων καταγράφονται και στον σχετικό δείκτη του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικών ερευνών IfΟ ( Institut fuer Information und Forschung) και τις εκτιμήσεις του επικεφαλής αυτού Hans Werner Sinn. Σύμφωνα με το Spiegel, μία στις τρεις εταιρείες που συμμετείχαν στην έρευνα, στο τέλος Ιουνίου, δήλωσε πως αναμένει αρνητικές επιπτώσεις για την Γερμανία από τις κυρώσεις σε βάρος της Ρωσσίας. «Οι Ρώσσοι έχουν αρχίσει να αναζητούν προμηθευτές εκτός Ευρώπης», υπογραμμίζει ο ειδικός σε θέματα εξωτερικού εμποριού Ulrich Ackermann, από τον Σύνδεσμο Μηχανολόγων – Μηχανικών της Γερμανίας που αριθμεί πάνω από 3.000 εταιρείες – μέλη.


Ακόμη και πριν από τις τελευταίες κυρώσεις, οι επιχειρήσεις έχουν παρουσιάσει επιβράδυνση στις δραστηριότητές τους με τη Ρωσσία σε όλους σχεδόν τους τομείς. Για παράδειγμα, η E.ΟΝ, ενεργειακός κολοσσός με έδρα το Duesseldorf πρόσφατα κατασκεύασε σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Ρωσία ύψους 9 δις ευρώ, ωστόσο λόγω των πιέσεων στη Ρωσική οικονομία τα έσοδα είναι πολύ χαμηλότερα από τις προβλέψεις. Επίσης στην αυτοκινητοβιομηχανία, η Volkswagen καταγράφει για το 2014 έσοδα 10% χαμηλότερα από πέρυσι. Ενώ στην Opel, οι πωλήσεις μειώθηκαν κατά 12% τους πρώτους πέντε μήνες του έτους. Η εταιρεία αποφάσισε  το κλείσιμο για αρκετές εβδομάδες των μονάδων συναρμολόγησης στην Αγία Πετρούπολη, οι οποίες κατασκεύαζαν το μοντέλλο Astra.

H πρόσφατη ισλαμική επιδρομή στο Παρίσι και τα αναγκαία πρώτα πολιτικά συμπεράσματα για την Ελλάδα. (Πρώτη Δημοσίευση : 8 Ιανουαρίου 2015)


Προσπαθώντας κάποιος να ερμηνεύσει πολιτικά και αντικειμενικά την ισλαμική σφαγή στο Παρίσι , πρέπει να διερωτηθεί "ποιούς ωφελεί η σφαγή αυτή ,την συγκεκριμένη χρονική στιγμή ; (Lenin) ".
Πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για μία καθαυτό τρομοκρατική επίθεση που παραπέμπει σε σκοτεινές επιχειρήσεις μυστικών υπηρεσιών , με στόχο την αποσταθεροποίηση κυβερνήσεων και κρατών !

Τώρα έχει την δυνατότητα , ίσως και την αδήριτη υποχρέωση, η γαλλική κυβέρνηση να αποσπάσει την προσοχή των πολιτών της από τα μεγάλα εσωτερικά προβλήματα της χώρας , εν όψει ενός «εχθρού» που ουσιαστικά τα υποκαθιστά , και , της επιβάλει να ψηφίσει επειγόντως ειδικούς νόμους και να λάβει έκτακτα μέτρα που δεν θα αφορούν μόνον τους μωαμεθανούς μετανάστες ή λαθρομετανάστες , αλλά το σύνολον των γάλλων πολιτών !

Όχι τυχαία, κατά την γνώμη μας, η τρομοκρατική επίθεση ακολούθησε αμέσως μετά την έκφραση υποστήριξης του γάλλου προέδρου Ολάντ προς την Ρωσσία , ζητώντας από την δυτική κοινότητα να άρει τις κυρώσεις της κατά της ρωσσικής ομοσπονδίας , διερμηνεύοντας με τον τρόπο αυτόν την γαλλική γεωπολιτική αντίληψη μίας αδύναμης Ευρωπαϊκής Ένωσης , χωρίς σαφή στρατηγική , έρμαια εξωευρωπαϊκών σχεδιασμών.

Σε κάθε περίπτωση , όσοι μπορούμε να σκεπτόμαστε πολιτικά με βάθος κάποιου χρονικού ορίζοντα, καλούμεθα ξανά να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λαϊκές μάζες δεν μπορούν να κρίνουν ή κρίνουν λανθασμένα, αυτά δε που κρίνουν ως σωστά , είναι συνήθως ή υποκινούμενα ή μη ελεγχόμενα (Lenin).  Αυτά που συνέβησαν στην Γαλλία προχθές , δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστες τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ειδικά σε θέματα εσωτερικής και εξωτερικής ασφαλείας .

Οι μαζικές κατηγορίες των γερμανικών ΜΜΕ κατά της Ελλάδος πρέπει ιδιαίτερα να μας προβληματίσουν διότι ενδέχεται αυτές να χρησιμοποιηθούν με αντίστοιχα παράλληλο τρόπο για την δημιουργία κρίσης με  προπαγανδιστικό πυρήνα την , δήθεν , ευθύνη της  για την γενικευμένη κρίση χρέους της ευρωζώνης  ή/και για την πιθανή χρεωκοπία της , που θα της επιβάλει η Τρόϊκα (αφού αυτή διοικεί ουσιαστικά την Χώρα , πάνω από 4 χρόνια) !

Μια «προβοκάτσια» στην Θράκη με επιλεγμένα «θύματα» από το μουσουλμανικό στοιχείο  και  κάποιο ψυχρό ή θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο , λίγο πριν ή λίγο μετά τις εθνικές εκλογές πρέπει να μας εύρουν πολιτικά, ψυχολογικά και στρατιωτικά προετοιμασμένους.

Στις δεινές αυτές περιστάσεις , καλούμεθα  να  κάνουμε  το άλμα  ή την φυγή προς τα εμπρός  , αιρόμενοι  υπεράνω της καθημερινής κομματικής προεκλογικής μιζέριας   και  θέτοντας  σε δημόσια συζήτηση  τα νέα σοβαρά  εθνικά και κοινωνικά δεδομένα.


Στρατηγικός ο ρόλος του ΔΝΤ στην διαχείριση του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. (Πρώτη Δημοσίευση : 4 Δεκεμβρίου 2014).

Όλοι όσοι παρακολουθούμε  τα ελληνικά πράγματα , ακόμη και οι ακραιφνείς κυβερνητικοί , παραδέχονται τώρα ότι το σχέδιο για αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα, στο οποίο εστηρίχθη η κυβερνητική πολιτική των τελευταίων μηνών, ήταν αδιέξοδη αλλά και επιβλαβής για το εθνικό μας συμφέρον.  Όποιοι εκφράζαμε σοβαρές αμφιβολίες ή και έκπληξη για την προχειρότητα των επιλογών της συγκυβέρνησης , μπορούμε τώρα ανοικτά να αναφωνήσουμε εις επήκοον πάντων  :

  Είναι (ήταν) δυνατόν να αποχωρήσει από το ελληνικό πρόγραμμα το ΔΝΤ , επειδή έτσι σκέφθηκαν, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο, ο Σαμαράς και οι επιπόλαιοι ή αδαείς οικονομικοί του σύμβουλοι ; Μήπως ποτέ δεν αντελήφθησαν ότι το ΔΝΤ έχει επενδύσει τεράστιο γεωπολιτικό ‘‘κεφάλαιο’’ στην παρουσία του στην Ευρωζώνη ;  Ακόμη και τον , κακή τη μοίρα, πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου αναγκάσθηκε – με σχετική ευκολία , είναι η αλήθεια – να χρησιμοποιήσει για να «εισβάλει» στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση !

Το  ΔΝΤ είναι φυσικό να μην εμπιστεύεται πιά καθόλου την ελληνική κυβέρνηση. Όταν αυτή ,την άνοιξη του 2014 , ζητούσε στήριξη με εκταμίευση δόσεων και μετάθεση μέτρων για το , μετά τις ευρωεκλογές, διάστημα ,το ΔΝΤ έκανε τα «στραβά μάτια» στην μη υλοποίηση των δεσμεύσεων της κυβερνήσεως  έναντι του προγράμματος, παραβιάζοντας ακόμη και το καταστατικό του. Μέχρι τότε, το  ΔΝΤ  στήριζε διακριτικά την Ελλάδα πιέζοντας την Ευρωζώνη για νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους για χαλάρωση της λιτότητας και των σκληρών δημοσιονομικών μέτρων , μη διστάζοντας να δημοσιοποιεί τις , ευνοϊκές για την Χώρα μας ,αυτοκριτικές του ένεκα του γεγονότος  ότι τα μνημόνια είχαν υποτιμήσει τις επιπτώσεις της λιτότητας στους ρυθμούς ανάπτυξης , στην φτωχοποίηση του ελληνικού λαού κ.λπ.

Το διαχειρίσιμο όμως αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και στο πλαίσιο της ψευτοστρατηγικής,  «μνημόνιο τέλος», η κυβέρνηση άρχισε να διαλαλεί ότι επιθυμεί  την αποχώρηση του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα,  και μάλιστα να παραδέχεται … χρηματοδοτικό κενό.  Δεν αντελήφθησαν οι άπραγοι κυβερνητικοί φωστήρες ότι η  επιδειχθείσα  αφέλεια μπορούσε να σημαίνει  ότι θα ήταν αμφίβολη  ακόμη και η διασφάλιση της επιστροφής των δανεικών στο ΔΝΤ. Έπαιξαν πολύ πρόχειρα  το παιχνίδι της Merkel και του Schaeuble , τους εξέθεσαν στα μάτια των αγορών χρήματος και ήδη αντιμετωπίζουν την απόλυτη περιφρόνηση  των Βρυξελλών , του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης , έχοντας ήδη εκτεθεί και στη ηγεσία του ΔΝΤ !  Η πανωλεθρία ήταν πλήρης !

Διόλου περίεργο δεν είναι πλέον ότι το ΔΝΤ έγινε εξαιρετικά επιφυλακτικό, αν όχι εχθρικό , προς την ελληνική κυβέρνηση , της οποίας ο   αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος και καταλυτικός.  Κατά τις πρόσφατες  διαπραγματεύσεις στο Παρίσι , κατέστη σαφές  ότι η Ευρωζώνη απεδέχθη πλέον τον πρώτο ρόλο για το  ΔΝΤ, ασκώντας πρόσθετη πίεση στην επιπόλαια  διαχείριση του κυβερνητικού  επιτελείου, το οποίον φαίνεται ότι  δεν είχε καν εξετάσει ένα τέτοιο δυσμενές  ενδεχόμενο!

Μετά την αποτυχία των  Παρισίων , διευθυντικά στελέχη του ΔΝΤ διατυπώνουν την επιπλέον μομφή προς την κυβέρνηση ότι προσπαθεί να εντάξει στο πλαίσιο και στα χρονοδιαγράμματα της συνολικής διαπραγμάτευσης τις αδήριτες ανάγκες της πολιτικής της επιβίωσης , σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επαναληφθεί το προηγούμενο των ευρωεκλογών (Handelsblatt και  FT) …. Αν είναι ποτέ δυνατόν !!

Το αποτέλεσμα , αυτήν την στιγμή , φαίνεται να είναι , η άτακτη υποχώρηση Σαμαρά/Χαρδούβελη   με το γνωστό  ηλεκτρονικό μήνυμα  προς τους δανειστές, χωρίς να είναι  καθόλου σίγουρο ότι τα προσφερόμενα , δίκην σπονδής, νέα μέτρα κατά του ελληνικού λαού, αρκούν για να τελειώσει  όπως – όπως , η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος , ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τη συνολική συζήτηση για το νέο μνημόνιο ή όπως αλλοιώς θα ονομάσουν την νέα επαχθή συμφωνία.

Το ΔΝΤ φαίνεται να εξετάζει , με αυστηρότητα πιά,  τις ελληνικές προτάσεις και οι πληροφορίες που υπάρχουν, συγκλίνουν στην μη αποδοχή των .… Ασφαλείς πληροφορίες ακόμη δεν υπάρχουν  , αλλά ούτε και κάποια σοβαρή εκτίμηση έχει δει το φως της δημοσιότητος στον διεθνή οικονομικό τύπο , του οποίου το αρνητικό –πλέον- ενδιαφέρον για το ελληνικό πρόβλημα χρέους έχει αναζωπυρωθεί , μετά από την συνολική αδυναμία της κυβερνώσας συντροφίας να διαχειρισθεί την κρίση που η ίδια δημιούργησε !


 

Kαθοριστικές πολιτικές εξελίξεις αναμένονται τον προσεχή Δεκέμβριο 2014. (Πρώτη Δημοσίευση 22 Νοεμβρίου 2014).


Την 1η Δεκεμβρίου 2014, ημέρα Δευτέρα, η συνήθης τυπική ευχή για «καλό μήνα» θα πρέπει, τουλάχιστον για τους υποψιασμένους, να ακουσθεί σαν τραγική ειρωνεία. Η κατάσταση της Χώρας μας  είναι πλέον τόσο προκλητικά κακή, που δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε να υποκρινόμαστε πως δεν την βλέπουμε. Έχουμε μία κυβέρνηση η οποία «έχει χάσει την γη κάτω από τα πόδια της».  Όλη η στρατηγική της διακυβέρνησής της, η οποία συμπυκνωνόταν στην αφελή συνταγή,  «κάναμε αυτό που έπρεπε, πετύχαμε θετικά αποτελέσματα κι αποδεσμευόμαστε από τα Μνημόνια με υπεύθυνο και ρεαλιστικό τρόπο» έχει πλήρως καταρρεύσει. Οι δανειστές δεν αναγνωρίζουν πως κάναμε αυτό που έπρεπε (έστω κι αν πρόκειται για το υπόλοιπο 10%), δεν πιστώνουν καμμία επιτυχία και κανένα success story στην ελληνική  κυβέρνηση και ουσιαστικά  απαιτούν παράταση του Μνημονίου, χωρίς ανώφελες περιστροφές και υποσημειώσεις. Κι αυτά δεν είναι  «τεχνικές λεπτομέρειες» όπως επιχείρησε να τις εμφανίσει ο αναπληρωτής πρωθυπουργός και πλέον πανικόβλητος Βενιζέλος.
Η κυβέρνηση λοιπόν σίγουρα τελειώνει γρήγορα  και οι πιθανότητες να μην επιβιώσει αυξάνονται κάθε ημέρα με αυξητικούς ρυθμούς. Πλησιάζουμε γοργά σ’ αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως «σημείο χωρίς επιστροφή» των πολιτικών εξελίξεων. Κι αυτό θα συμβεί ,κατά πάσα πιθανότητα , μέσα στον Δεκέμβριο. Είναι ο μήνας όπου επί σκηνής  θα παρελάσουν όχι μόνο οι έως τώρα πρωταγωνιστές αλλά όλος ο , μακαρία τη λήξει, κυβερνητικός «θίασος». Ηθοποιοί και κομπάρσοι ,μαζύ. Θεσμικά, εξωθεσμικά και παραθεσμικά, πολιτικά και επιχειρηματικά κέντρα (και παράκεντρα) θα κινητοποιηθούν για να παίξουν τον δικό τους νέο ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων και στην διαχείριση της κρίσης , προσδοκώντας δι εαυτά προωθημένες θέσεις  στην διεκδίκηση επιρροής στα μελλοντικά σχήματα που θα προκύψουν.
Κατά την γνώμη μας ,τα δύο πιό πιθανά σενάρια είναι τα εξής :
Σενάριο πρώτο: Η λύση των «άλλων». Δρομολόγηση διαδικασιών για κυβέρνηση «ειδικού σκοπού» (που σημαίνει «αναίμακτη» ή και «βίαια»  ανατροπή του κυβερνητικού διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου) που θα συνοδευθεί με νέα μεγάλη υποχώρηση του γενικού δείκτη στο Χρηματιστήριο, την περαιτέρω υποχώρηση των τιμών των ελληνικών ομολόγων στην δευτερογενή αγορά, με νέα άνοδο των επιτοκίων δανεισμού και εθνικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2015 . Η χρονική απόσταση ως το Μάρτιο, θα  μοιάζει πλέον με «φυγή προς την αιωνιότητα» !
Σενάριο δεύτερο: Η λύση του διδύμου «Σαμαρά – Βενιζέλου». Αντί να υποστεί το καίριο πολιτικό πλήγμα της παράτασης του Μνημονίου, που πιθανώτατα οι δανειστές θα ζητήσουν να συνοδευθεί από ψήφιση όλων των μέτρων που , κατ αυτούς, απαιτούνται για την ολοσχερή κάλυψη του δημοσιονομικού  κενού των 2,5 δις ευρώ,  ενδέχεται  να προτιμήσει , το μη χείρον , δηλαδή την προσφυγή στις εκλογές μέσα στον Ιανουάριο του 2015.
Ένας δεύτερος γύρος πτώσης στο ελληνικό χρηματιστήριο και κατάρρευσης της αγοράς των ελληνικών ομολόγων δεν μπορεί, φυσικά, ποτέ να αποκλεισθεί , αν οι διεθνείς Αγορές Χρήματος φοβηθούν ότι η Χώρα βαίνει  σε πρόωρες εκλογές χωρίς συμφωνία με την Τρόϊκα. Αυτός άλλωστε είναι ο βασικός λόγος  για τον οποίον η πίεση προς τον ΣΥΡΙΖΑ θα καταστεί αφόρητη με αιχμή το εκβιαστικό  δίλημμα « Ή με εμάς για την ολοκλήρωση της συμφωνίας που οδηγεί στην σταθερότητα και στην ανάπτυξη ή με τον ΣΥΡΙΖΑ που μας οδηγεί στην απαξίωση και στην καταστροφή…».
Κάποια τέτοια εκδοχή  όμως, αποτελεί  λύση υψηλού κινδύνου  γιά το πολιτικό μας σύστημα καθότι ασφαλώς θα φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πολύ ισχυρό και πολύ λίγο… «ελέγξιμο» !   Είναι λοιπόν αναμενόμενο, διάφορα κέντρα του συστήματος να παίξουν από πριν το τελευταίο τους χαρτί:  τη «βελούδινη ανατροπή» της κυβέρνησης και το σχηματισμό κυβέρνησης «ειδικού σκοπού» από την παρούσα Βουλή , χωρίς βέβαια η επιτυχία του σχεδίου να μπορεί να προεξοφληθεί .
Μικρότερες πιθανότητες έχει ο εξαναγκασμός του Αντώνη Σαμαρά   να καλέσει σε διάλογο τον Αλέξη Τσίπρα,  αναγνωρίζοντας έτσι το πολιτικό του ναυάγιο, με την ελπίδα ότι έτσι θα εξουδετερωθούν ταυτόχρονα οι δύο μεγάλοι «κίνδυνοι» των ακραίων σεναρίων :  τα ακροδεξιά  «συνωμοτικά» σταγονίδια  του ευρύτερου χώρου της συντηρητικής παράταξης  και  οι ριζοσπαστικές αριστερές «συνιστώσες»  του  ΣΥΡΙΖΑ.

Η πρόσφατη «ανταρσία» του Γιώργου Παπανδρέου κατά του Ευάγγελου Βενιζέλου, η προσέγγιση  του ΣΥΡΙΖΑ με ανεξάρτητους βουλευτές όπως η Μακρή ,Τζάγκρη , η Γιαταγάνα και ασφαλώς αρκετοί άλλοι, οι δηλώσεις του ανεκδιήγητου Χαρδούβελη ότι το ΔΝΤ δεν ενδιαφέρεται για το ποιός κυβερνά την Ελλάδα,  εισφέρουν στην γενική διαπίστωση  ότι  η  συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου ήδη διανύει τις τελευταίες ημέρες του αμαρτωλού βίου της… 

Ο Βυζαντινός Αυτοκρατορικός Στρατός , υπό τον Στρατηγόν Αλέξιον Βρανάν , κατανικά τους Νορμανδούς εισβολείς επί της όχθης του ποταμού Στρυμόνος, την 7ην Νοεμβρίου του 1185 , σαν σήμερα πριν 829 χρόνια. (Πρώτη Δημοσίευση : 7 Νοεμβρίου 2014).

Κατά τα τέλη του 12ου αιώνος, η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν μόνο  σκιά του παλαιού της εαυτού, αφού  διάφοροι  βαρβαρικοί στρατοί είχαν εισβάλει  στα εδάφη της και οι Αυτοκράτορες άλλαζαν συνεχώς από τα πολλά κινήματα που γίνονταν. Ένας από τους καλύτερους στρατηγούς που διέθετε τότε η Αυτοκρατορία , ήταν ο Αλέξιος Βρανάς, υιός του Μιχαήλ Βρανά και της Μαρίας Κομνηνής. Γεννήθηκε το 1132 ή το 1133 από  οικογένεια ευγενών και στρατιωτικών. Η Αυτοκρατορία τότε , δέχονταν το ένα κτύπημα μετά  το άλλο από διάφορους βαρβάρους και κινήματα που την αναστάτωναν.

Ο βασιλεύς των Νορμανδών Γουλιέλμος ο Β' ο Αγαθός, έστειλε στρατό στις 11 Ιουνίου 1185, αποτελούμενο από 20.000 ρωμαλέους Νορμανδούς (περιλαμβανομένων και πολλών ιπποτών) . Στις 24 Ιουνίου 1185 οι Νορμανδοί υπό την ηγεσία του Βαλδουίνου Ντ' Ωτεβίλλ και του Τανκρέδου, κόμητος του Λέτσε ,αποβιβάσθηκαν στο Δυρράχιο (στην αρχαία Επίδαμνο, δηλαδή), στην γη της Ηπείρου. Διέσχισαν όλη την βορειοδυτική  Ελλάδα αρπάζοντας, ληστεύοντας, σκοτώνοντας και λεηλατώντας ό,τι εύρισκαν ,  εκδιώκοντας τους κατοίκους της από τις εστίες τους. Πέντε σώματα του βυζαντινού στρατού προσπάθησαν να τους σταματήσουν, αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου ήταν τότε ο Ανδρόνικος Κομνηνός ο οποίος διέταξε τον Αλέξιο Βρανά να οργανώσει  στρατό για να αντιμετωπίσει τους Νορμανδούς, που ήταν  οι καλύτεροι και γενναιότεροι στρατιώτες της εποχής τους. Με το πλήθος του στρατού τους, οι Νορμανδοί, έφθασαν στις 7 Αυγούστου 1185 έξω από τα τείχη  της Θεσσαλονίκης την οποίαν υπερασπίζετο ο στρατηγός Δαβίδ Κομνηνός.. Μετά από ολιγοήμερη πολιορκία ,στις 24 Αυγούστου 1185 ,οι Νορμανδοί κατέλαβαν την Θεσσαλονίκη, σπέρνοντας την καταστροφή και τον θάνατο, ρημάζοντας τις συνοικίες της πόλης , σκοτώνοντας πάνω από 7.000 κατοίκους της και παίρνοντας ταυτόχρονα άλλες 20.000 από αυτούς , αιχμαλώτους. Ο ιστορικός της εποχής Νικήτας Χωνιάτης γράφει ότι η πόλη της Θεσσαλονίκης , όντας πολυεθνική (κατοικείτο από Έλληνες, Εβραίους, Αρμένιους, Σλάβους κ.ά.) δεν αντιστάθηκε επαρκώς στις νορμανδικές ορδές διότι κανείς εκ των κατοίκων της δεν την θεωρούσε  σαν δική του και γι αυτόν τον λόγο πίστευε ότι δεν ώφειλε να την υπερασπισθεί !).

Η κατακραυγή  κατά των Νορμανδών και η συγκίνηση γιά την καταστροφή της Θεσσαλονίκης  ήταν πολύ μεγάλες , όταν η είδηση έφθασε στην Βασιλεύουσα .  Ο Αυτοκράτωρ Ανδρόνικος Κομνηνός εκθρονίζεται και ευρίσκει φρικτό θάνατο παραδομένος στον όχλο και ο φυλακισμένος Ισαάκιος Β΄ Άγγελος αναγορεύεται νέος Αυτοκράτωρ . Χρήματα όμως και άλλα μέσα δεν υπήρχαν για την συγκρότηση στρατού ικανού να αντιμετωπίσει τους επελαύνοντες Νορμανδούς .

Την λύση έδωσε ο πατριάρχης Δοσίθεος ο οποίος παρουσιάσθηκε στον νέο αυτοκράτορα και του ζήτησε να αποφυλακίσει όλους τους καταδίκους των φυλακών περί την Κωνσταντινούπολη αφού πρώτα αυτοί θα ορκιζόντουσαν ενώπιόν του ότι  εθελοντικά  κατατάσσονται στον αυτοκρατορικό στρατό και υπόσχονται καθένας από αυτούς να σκοτώσει  τουλάχιστον δύο νορμανδούς !  Με τον τρόπο αυτόν εδημιουργήθη  στράτευμα  7 – 8.000 ανδρών , που ετέθη υπό τις διαταγές του ενδόξου στρατηγού Αλεξίου Βρανά με σκοπό την απελευθέρωση της Μακεδονίας . Οι Νορμανδοί αισθάνονταν ήδη παντοδύναμοι και αλώνιζαν στην ύπαιθρο χώρα, γι' αυτό και είχαν χωρίσει τον στρατό τους σε δυο τμήματα. Το ένα τμήμα εκινείτο προς την περιοχή των Σερρών για να την λεηλατήσει και το άλλο τμήμα είχε στραφεί προς την Θράκη με κατεύθυνση την Κωνσταντινούπολη. Στην Μοσυνούπολη, επτά χιλιόμετρα από την Κομοτηνή, τους ανέμενε  ο Αλέξιος Βρανάς με τους πάνοπλους στρατιώτες του με τους αλυσιδωτούς θώρακες. Η μάχη ήταν σφοδρή και οι Νορμανδοί  ηττήθησαν κατά κράτος από τον στρατό του Αλεξίου.

Το άλλο σώμα των Νορμανδών με αρχηγό τον Βαλδουίνο Ντ' Ωτεβίλλ λεηλατούσε τις περιοχές των Σερρών, όπου τον βρήκε ο Αλέξιος Βρανάς. Τα δυο στρατεύματα συναντήθηκαν κοντά στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα στην περιοχή Δημητρίτζη , νοτίως των Σερρών, στις 7 Νοεμβρίου 1185. Ο Βαλδουίνος προσπάθησε να διαπραγματευθεί με τον Αλέξιο Βρανά για να κερδίσει χρόνο, αποστέλοντας  ταυτόχρονα αγγελιοφόρους στην Μοσυνούπολη   για να μαζέψουν όσον στρατό του είχε απομείνει για να έρθει σε ενίσχυσή του . Κάλεσε επίσης όλους τους άτακτους νορμανδούς στρατιώτες που λεηλατούσαν την περιοχή να επιστρέψουν γρήγορα στην Δημητρίτζη
Ο Αλέξιος βλέποντας την αταξία και την αμηχανία που επικρατούσε στο αντίπαλο στρατόπεδο, τράβηξε το ξίφος του και φωνάζοντας στους στρατιώτες του, επετέθη σαν κεραυνός πάνω στους νορμανδούς. Το ιππικό των βυζαντινών με προτεταμένα τα δόρατα τρυπούσε τα σώματα και τις πανοπλίες των νορμανδών. Οι περίφημοι νορμανδοί ιππότες αντεπιτέθηκαν με χειροπελέκεις και κεφαλοθραύστες, αλλά η επίθεσή τους αποκρούστηκε  από το βυζαντινό ιππικό . Χωρισμένοι σε μικρές ομάδες, οι νορμανδοί σφαγιάστηκαν από τους βυζαντινούς, ενώ οι άτακτοι πεζοί τους που έτρεχαν για να σώσουν τα λάφυρά τους, έπεσαν στον ποταμό Στρυμόνα που βάφτηκε κόκκινος σε εκείνο το σημείο από το αίμα των εισβολέων. Η μάχη εξελίχθηκε σε πανωλεθρία για τους Νορμανδούς που έχαναν σε όλο το μέτωπο της μάχης. Σε λίγο ,το λάβαρο του Βαλδουίνου, έπεσε κι αυτό στο έδαφος, βουτηγμένο στο αίμα του σημαιοφόρου που το κρατούσε. Λίγοι νορμανδοί ιππότες κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό της μάχης και να ξεφύγουν. Ο Αλέξιος και ο στρατός του ήταν πλέον  οι μόνοι κύριοι του πεδίου της μάχης. Μετά την συντριπτική ήττα τους, οι Νορμανδοί μάζεψαν όσες δυνάμεις τους είχαν απομείνει και έφυγαν για την Σικελία...


Ο Αλέξιος Βρανάς σκοτώθηκε σε  μάχη (στάση) εναντίον των στρατευμάτων του αυτοκράτορος  Ισαακίου Β΄ Αγγέλου  το 1187 , στην Κωνσταντινούπολη .  Ο στρατηγός Αλέξιος Βρανάς υπήρξε  ο πιό ικανός στρατιωτικός ηγέτης της εποχής του. Το όνομά του , καθώς και το όνομα του πατριάρχου Δοσιθέου , έχουν δοθεί σε δρόμους των Αθηνών , στους συνοικισμούς Ελληνορώσσων  και Πολυγώνου , αντίστοιχα.



Σε απόλυτο αδιέξοδο, η εκτέλεση του Προϋπολογισμού του 2014. Φθηνά Φληναφήματα , τα περί "πρωτογενούς πλεονάσματος" (Πρώτη Δημοσίευση : Οκτώβριος 2014)

Σοβαρώτατο πρόβλημα αποτελεί σήμερα γιά την κυβέρνηση ο σαφής πλέον κίνδυνος εισπρακτικής «εκρήξεως» μέχρι  το τέλος του 2014.
Τα δεδομένα που επιβεβαιώνουν αναμφιβόλως  αυτόν τον κίνδυνον είναι τα εξής : Πρώτον , ότι στο δεκάμηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου του 2014 κατέστησαν ληξιπρόθεσμοι 8,3 δισ. ευρώ νέοι φόροι, δεύτερον , ότι τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο αυξάνονται πλέον σταθερά με ρυθμό πάνω από 1 δισ. ευρώ ανά μήνα, συμφώνως πάντοτε με τα δημοσιευθέντα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Η αρνητική αυτή δυναμική επιβεβαιώνει τις προβλέψεις μας  περί του , δήθεν,  πρωτογενούς πλεονάσματος του προϋπολογισμού που, για τους δανειστές μας, είναι η  βάση όχι μόνο όλων των συμφωνημένων , με την τρόϊκα , κυβερνητικών σχεδιασμών αλλά και του ίδιου του προγράμματος προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας.
Κατά το  δεκάμηνο Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου 2014, λοιπόν,  προσετέθη στο ήδη συνολικό ληξιπρόθεσμο χρέος των φορολογούμενων, νέο ληξιπρόθεσμο χρέος ύψους 9,683 δισ. ευρώ. Από αυτό, μέχρι και τον Σεπτέμβριο αποπληρώθηκε μόνο το 1,356 δισ. ευρώ, δημιουργώντας έτσι  το πιο πάνω χρηματικό κενό των  8,327 δισ. ευρώ.
Το ποσοστό εισπραξιμότητος του νέου ληξιπρόθεσμου χρέους είναι μόλις 14,16%, έναντι 25% που είναι ο επίσης προσυμφωνημένος μνημονιακός στόχος.
Εκτιμήσεις παραγόντων του υπουργείου Οικονομικών αναβιβάζουν το ύψος των νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών του 2014 στα επίπεδα του 13 – 14%, που σημαίνει ότι πρέπει να θεωρούνται μάλλον βέβαιες απώλειες στα προϋπολογισμένα, βάσει του προγράμματος προσαρμογής, δημόσια έσοδα έως και 1,5 δισ. ευρώ.
Είναι απόλυτα προφανές ότι τέτοιου ύψους απώλειες δεν μπορούν να καλυφθούν από ισόποση μείωση των δαπανών και θέτουν , τουλάχιστον ,  σε σοβαρή αμφισβήτηση τους στόχους του υλοποιούμενου προϋπολογισμού του 2014 .  Αν δε ληφθεί  υπ΄όψει  το σύνολον του ταμειακού ελλείμματος (περίπου 70 δις. ευρώ), αντιλαμβάνεται ο κάθε έλληνας πολίτης πόσα νέα «χαράτσια» τον περιμένουν..!
Χρειάζεται μεγάλη θρασύτητα για να ξαναμιλήσει ο οποιοσδήποτε υπουργός , κυβερνητικός βουλευτής ή αξιωματούχος περί  «πρωτογενούς πλεονάσματος» σε ένα προϋπολογισμό (2014) , όπου το όποιο «πλεόνασμα» αποτελεί  καθαρά λογιστικό τέχνασμα (δημιουργική λογιστική) , όταν λείπουν 70 δις. ευρώ από αυτόν  και τους προηγούμενους προϋπολογισμούς των μνημονίων, της εξαθλίωσης και της λεηλασίας ..!




Φόβοι κατάρρευσης των Εσόδων με ορίζοντα Φθινοπώρου (Σεπτέμβριος 2014)

Ο φόβος κατάρρευσης των δημοσίων εσόδων με ορίζοντα το φθινόπωρο διακατέχει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης .Ο φόβος αυτός είναι μία από τις βασικές αιτίες των πρόσφατων αλλεπαλλήλων πιέσεων από τον Σόιμπλε, το ΔΝΤ και την Κομισσιόν προς την ελληνική κυβέρνηση με κοινό παρονομαστή την ένταση των προσπαθειών είσπραξης των ποικίλλων φόρων. Η τρόϊκα δεν θέλει, όταν επιστρέψει τον Σεπτέμβριο για την συζήτηση των μεγάλων θεμάτων να βρει μπροστά της και το πρόβλημα της μεγάλης υστέρησης στα δημόσια έσοδα, το οποίο θα ανατρέψει όλες τις παραδοχές και τους σχεδιασμούς που έχουν συμφωνηθεί αλλά ήδη ακυρώνονται από την αρνητική δυναμική των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων !

Όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης δημοσίων εσόδων του γ.γ. Δημοσίων Εσόδων κ. Θεοχάρη έχουν εξαντλήσει όλα τα περιθώρια περαιτέρω αποδόσεων, καθώς «ουκ αν λάβοις τι παρά του μη έχοντος», ακόμη και αν τον… τρομοκρατήσεις. Η κυβέρνηση, η τρόϊκα, αλλά και όλοι εμείς, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο «άθλος» του πρωτογενούς πλεονάσματος, έστω πλασματικού, δεν θα ήταν εφικτός χωρίς τη μαζική «τρομοκρατία» που εξαπέλυσε ο κ. Θεοχάρης κατά των ατυχών φορολογουμένων ελλήνων πολιτών.

Τα διαθέσιμα στοιχεία όμως δείχνουν ότι και αυτό το «θαύμα» είναι κοντά στο τέλος του. Στο πρώτο τετράμηνο του έτους, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο αυξήθηκαν κατά 4,3 δισ. ευρώ και ανέρχονται πλέον σε 66 δισ. ευρώ, από 61,7 δισ. ευρώ στις 31/12/2013. Το χειρότερο όμως είναι ότι από τα χρέη αυτά έχει εισπραχθεί μόλις το 10,1%, έναντι μνημονιακού στόχου 16%.

Αφενός μεν, λοιπόν, τα ληξιπρόθεσμα αυξάνονται πλέον με ρυθμό πάνω από 1 δισ. ευρώ το μήνα, αφετέρου δε από αυτά εισπράτεται τμήμα κατά 37% μικρότερο του μνημονιακού στόχου (16% - 10,1% = 5,9% και 5,9% : 16% = 0,37 , δηλαδή 37%).

Στην κυβέρνηση προβάλλουν με μεγάλη ανησυχία αυτά τα στοιχεία στο επόμενο 8-μηνο μέχρι και το τέλος του έτους, με δεδομένο ότι σε αυτό το οκτάμηνο συσσωρεύονται μεγάλου ύψους φορολογικές υποχρεώσεις (νέες φορολογικές δηλώσεις, φόροι ακινήτων, τέλη κυκλοφορίας οχημάτων, φόροι τακτοποίησης αυθειρέτων κ.λπ.).

Προ του αδιεξόδου, η κυβέρνηση διέρρευσε τις προθέσεις της για αύξηση των δόσεων αποπληρωμής από 12 σε 48, αλλά η τρόϊκα φέρεται να αντιδρά . Επιπλέον, τυχόν εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου δημοσιονομικής και οικονομικής χαλάρωσης, θα οδηγήσει σε καταστάσεις απόλυτου δημοσιονομικού παραλογισμού: το 2014 οι πολίτες θα κληθούν να πληρώσουν τον φόρο του έτους συν τα βάρη από τις «ουρές» του 2012-2013, ενώ το 2015 θα εξακολουθούν να πληρώνουν το φόρο του 2014 συν τις νέες δόσεις του 2015 κ.ο.κ.